Liefdevolle woede

Het ideaalbeeld van een priesteres lijkt voor aardig wat mensen een vrouw te zijn die, altijd zacht en lief, zoete woordjes rondstrooit. Een etherisch wezen dat in obligate wijsheden spreekt. Een gelijkmoedige heilige die nooit boos wordt, en zich met liefde laat beledigen en uitschelden. Kortom een beeld dat weinig met het echte leven te maken heeft.

Het is een wensdroom, mensen zouden graag willen dat zulke mensen bestaan. Er zijn dan ook genoeg verhalen te vinden over spirituele heldinnen die dit allemaal belichamen.

Dat zijn sprookjes. Natuurlijk zijn er online wel vrouwen te vinden die de illusie van deze ideale priesteres op weten te houden. Dit begint met romantische zelfportretten en eindigt in het verwijderen van elke reactie die niet in het sprookjesplaatje past. Maar als je de juiste triggers raakt, blijft er weinig overeind van hun lievige persona.

Een van mijn bezwaren tegen dit stereotype is dat het bijzonder seksistisch is. Vrouwen worden in de rol van ‘het zwakke geslacht’ geduwd, altijd zacht, altijd lief, altijd gevend, nooit voor zichzelf opkomend. Dit is hoe de oude Godinnen in een Mariafiguur geperst zijn, waarbij Zij werden beroofd van een groot deel van hun kracht. Het is het misogyne stereotype dat is uitgevonden door de monotheïstische religies waarin uitsluitend een mannelijke God wordt vereerd. Een uitvinding van de cultuur waarin vrouwen die anders waren, op de brandstapel werden gezet.

Maar mijn grootste bezwaar is dat het voeding geeft aan de misvatting dat lief hetzelfde zou zijn als liefdevol. Niets is minder waar! Er bestaan ook gehuichel, stroop smeren, kont likken en verkoop tactieken. Omdat zo veel mensen denken dat spiritueel zijn gelijk staat aan altijd lief doen, loont het om je een valse persona aan te meten, als je op zoek bent naar klanten of volgelingen. Hoeveel goeroes vallen niet door de mand als naaste medewerkers een boekje open doen over hoe iemand zich privé gedraagt. Dat iemand lief doet, is geen enkele garantie dat iemand ook werkelijk liefdevol is. Iemand die werkelijk liefdevol is, handelt en spreekt wel altijd uit liefde, maar dat hoeft er niet duimendik bovenop te liggen. Je moet even verder kijken dan alleen het oppervlak. Onder boosheid zit liefde. Woede over onrecht, komt voort uit liefde voor rechtvaardigheid. Boosheid over klinkklare nonsens, komt voort uit liefde voor logica. Kwaad worden over liegen, daar zit liefde voor waarheid onder. Woede over onechtheid, komt voort uit liefde voor zuiverheid. Etc. De Godin kan ook woedend worden en is zeker niet altijd lief. Zij heeft een verschrikkelijke vernietigende kant. Zij vernietigt uit liefde voor dat wat wordt bedreigd, of uit liefde voor dat wat uit de puinhopen kan opbloeien. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Daar waar oneindige liefde is, is ook diepe woede mogelijk. Dit is de rauwe werkelijkheid in de duale wereld waarin wij leven. Niets kan zonder het tegendeel bestaan. Net zoals liefde moet stromen, moet woede dat ook. Het is niet tegen te houden. Probeer je dat toch, dan vind het andere, meer verborgen wegen, Of het stapelt zich op, tot het tot een uitbarsting komt. Dat stapelen kan in een mens ziekte veroorzaken en in de maatschappij criminaliteit en geweld. Wees liefdevol naar jezelf en anderen en laat je woede tijdig stromen. Onderdrukken maakt alles alleen maar erger. Eerst blijf je er lange tijd mee rondlopen en als het er uiteindelijk toch uitkomt, is het buiten proportie, omdat alle opgekropte woede tegelijk naar buiten wil spuiten. Als je meteen je gevoel van ongenoegen erkent en ook uit, dan ben je het ook meteen weer kwijt en kan je weer lachen en verder met het leven.

Dit is een stukje gegronde wijsheid dat ik op mijn pad naar priesterschap heb geleerd.

Het is echt niet spiritueel om te proberen alle ongemakkelijke gevoelens te onderdrukken, weg te wuiven, of erger: te verbergen. Alles heeft zijn plaats in het universum en moet stromen. Elk mens heeft positieve en negatieve ervaringen. Elk mens ervaart emoties, de fijne en de minder fijne. Het is de kunst om alle soorten emotie zonder waardeoordeel te laten stromen. Je plezier, je verdriet, je liefde en je woede, het hoort er allemaal bij. Als je het gewoon laat zijn, zonder er tegen te vechten, is het zo weer voorbij en wordt het niet groter dan nodig. Het maakt je een compleet mens dat zich niet hoeft te verstoppen achter een masker van valse lievigheid.