Maria- Sterre der Zee

Maria is de belangrijkste, maar versluierde, gedaante van de Godin die in Europa nog steeds wordt vereerd. Haar rol in de bijbel is heel beperkt, maar in de katholieke kerk speelt Zij als “Moeder van God” een hoofdrol. Zo heeft Zij de rol van oude Godinnen overgenomen. Haar beeltenis met kind op schoot is een kopie van de beelden van Isis met Horus op schoot. En veel van de titels die Maria draagt, heeft Zij overgenomen van Haar Godinnelijke voorgangers. Een van die titels is Sterre der Zee en in Maastricht is hier een belangrijke cultusplaats van te vinden. Niet geheel toevallig is vlak bij deze Onze Lieve Vrouwe basiliek een votiefsteen uit de Romeinse tijd gevonden, die is toegewijd aan Ammaca/Gamaleda. Deze namen kunnen vertaald worden met Eerbiedwaardige Moeder, hier schreef ik al eerder een blog over: https://www.godinnentempelamsterdam.nl/post/moedergodin-van-west-europa Het was voor mij dus de hoogste tijd om eens een bezoekje te brengen aan deze bijzondere plek. De kapel overtrof al mijn verwachtingen. Deze bevindt zich aan de zijkant van het gebouw, bij het binnenkomen van de kerk loop je er zo tegenaan. Maar omdat er vrij veel mensen stonden, besloten we om eerst de kerk zelf in te gaan. Na een rondje langs o.a. een beeld van Maria met de inktpot, waar ik als schrijfster van blogs natuurlijk een kaarsje heb opgestoken, benaderde ik de kapel onverwacht vanaf de zijkant.

Ineens stond ik naast een glazen wand en werd ik overdonderd door een enorme energie. Het benam me de adem en even later begonnen mijn tranen te stromen. Daar stond Zij, zonder mantel vanwege de vastentijd, op een altaar met overdadig bladgoud versierd. Op de grond voor Haar een zee van bloemstukken en door het glas aan de voorkant van de kapel heen was een zee van brandende kaarsen te zien. Haar aanwezigheid was overweldigend, een stroom van liefde en welkom overspoelde me.

Er was voor mij geen twijfel mogelijk dat achter dit christelijke beeld dezelfde Godin verborgen is als Degene die ik in de tempel hier vereer. En hier stond Zij, voor ieder die dat wil dagelijks benaderbaar, als een magneet mensen naar zich toe te trekken. Aan de lopende band komen hier mensen een kaarsje opsteken of een gebed zeggen. Op een doordeweekse middag kan je er niet zomaar bij, maar moet je wachten tot anderen klaar zijn. Zoveel devotie had ik niet verwacht en is mij als Amsterdamse onbekend. En dit is alleen zo bij de Sterre der Zee. Bij alle andere Mariabeelden die ik in Maastricht heb gezien, was er niemand.

Natuurlijk gaan er wonderverhalen rond. Het beeld uit de 15e eeuw heeft ook een lange geschiedenis van verhuizingen achter de rug. Maar hier staat Ze goed, zo vlak bij de plek waar waarschijnlijk ooit een Romeinse tempel voor de Godin heeft gestaan. De vindplaats van de votiefsteen hebben we natuurlijk ook bezocht, deze ligt bijna tegen de huidige kerk aan. Ik was samen met Martin Roek, de man achter de website ‘Bronnen en Krachtplaatsten in NL en BE’https://bronnen-krachtplaatsen.info/li-maastricht-ol-vrouwe-basiliek.php Hij probeerde met een wichelroede de energie op te pikken, maar deze sloeg direct heftig uit in de richting van de Mariakapel. De energie daar is zo overheersend dat er in de omgeving niet iets anders is op te pikken, was ook mijn eigen ervaring. Door de devotie van zoveel mensen wordt een plek enorm gevoed en neemt de kracht steeds meer toe. Het kanaal tussen mens en het Goddelijke wordt als het ware steeds verder open gevijld met elke kaars die wordt opgestoken en elk gebed dat wordt gebeden. Ik kan soms een beetje jaloers zijn als ik in video’s zie hoe in culturen met een levende Godinnenverering mensen hun liefde voor de Godin met een grote gemeenschap samen kunnen beleven en in het openbaar uiten. Nu blijkt dat dit in Nederland toch ook nog bestaat, al is de Godin verborgen onder een christelijke sluier.

Een paar keer per jaar wordt het beeld in een processie rondgedragen. Dit wil ik graag ook eens meemaken en ik ga dus zeker nog eens terug naar de Vrouwe in Maastricht.