Iedereen met toegang tot het internet kan een website maken en daar schrijven wat er in hun hoofd opkomt. Iedereen met de juiste contacten en voldoende overtuigingskracht kan een boek vol met nonsens gepubliceerd krijgen. En zo worden er allerlei verhalen over de Goden de wereld in geslingerd die nergens op gebaseerd zijn.
Veel wordt gewoon bij elkaar gefantaseerd. Sommige schrijvers willen de Goden per sé in een bepaald schema zetten, zoals bijvoorbeeld de 8 spaken van het jaarwiel. In een aantal gevallen past het heel goed en andere overeenkomsten worden dan maar uit de dikke duim gezogen. Andere schrijvers laten nu eenmaal hun fantasie graag een vrije loop nemen. In het gunstigste geval wordt er nieuw verhaal verteld dat is geïnspireerd op authentieke visioenen en ontmoetingen met Godheden in de niet-dagelijkse werkelijkheid. Helaas wordt er in de meeste gevallen niet bij verteld dat het om heel persoonlijke inzichten gaat. Zodra zo’n verhaal ergens is gepubliceerd, gaat het een eigen leven leiden’. Mensen nemen klakkeloos aan dat het waar is en herhalen het weer op hun eigen website of in hun eigen boek.En hoe vaker het herhaald wordt, hoe meer mensen er in gaan geloven.
En dan komt er iemand zoals ik die “Ho ho!” roept “Wat is de bron van deze informatie? Hier is niets over terug te vinden in de oorspronkelijke bronnen!” Vaak tot grote ergernis van anderen. Waarom doe ik dat? Waarom vind ik het nodig om zulke fijne ballonnetjes lek te prikken?
Dit is omdat ik vanuit ervaring, van mij persoonlijk en veel andere mensen (waaronder mijn leerlingen), weet dat het heel goed mogelijk is om persoonlijk contact te maken met de Oude Goden. En dat is een prachtige belevenis, die ik elke Heiden toewens.
Maar dit contact maken, gaat een stuk lastiger, of helemaal niet, als je uitgaat van verkeerde ideeën. Stel dat iemand mij een berichtje stuurt met: “hey Zia, jij liep vorig jaar de marathon, kan je wat tips geven?” Dan is mijn antwoord: “Uh, nee dat kan ik niet, ik rijdt in een scootmobiel. je bedoelt iemand anders.” Stel je dan voor dat je een Godheid aanroept met allerlei aspecten die nieuw verzonnen zijn. Voelt die Godheid zich dan aangesproken, of denkt die Godheid: “Uh, dit gaat duidelijk niet over mij.”? Het contact komt dan gewoon niet tot stand en dat is eeuwig zonde. Of nog erger: In plaats van dat de Godheid reageert, krijg je contact met een trickster spirit die wel in is voor een geintje en lekker wat energie wil slurpen.
Daarom is het belangrijk om bij het aanroepen van de Goden uit te gaan van wat er werkelijk bekend is uit de oude bronnen. Dit is de meest betrouwbare ( maar niet onfeilbare) informatie die we over Hen hebben. Alle andere informatie is ruis op de lijn.
Als het contact is gelegd, kan jij misschien ook allerlei nieuwe inzichten over de Godheid doorkrijgen. Maar die nieuwe informatie is alleen voor jou persoonlijk van belang. Het is geen universele waarheid.
Het kan een universele waarheid worden, als veel heidenen, onafhankelijk van elkaar, dezelfde informatie doorkrijgen. Daarom zijn we met de Pagan Praat Podcast achter de schermen bezig met het opzetten van een online database, waarin dit soort informatie verzameld en met elkaar vergeleken kan worden. Dit is veel werkt en het gaat nog een hele tijd duren voor het klaar is. We hopen dat we op deze manier de Oude Goden weer beter zullen leren kennen en steeds meer mensen een betekenisvolle relatie met Hen aan kunnen gaan.
Ondertussen zal ik altijd kritische vragen blijven stellen en blijven verwijzen naar de oude bronnen, als ik een vage bewering tegenkom.
Nieuwe mythologie
Mythologie is altijd vernieuwd in het verleden. Ja, zelfs ook christelijke mythologie. De verhalen veranderen, er komen nieuwe verhalen bij en andere verhalen worden langzaamaan vergeten. Mythologie is immers mensenwerk. De Goden zijn eeuwig, maar de verhalen niet. Zo komt het dat Cicero, Een romeins schrijver uit de 2e eeuw, er over kon klagen dat er wel 3 verschillende Zeus waren, 5 Goden van de Zon en 5 totaal tegenstrijdige Afrodites. In de Noorse mythologie zal het niet anders zijn geweest, alleen zijn er veel minder verhalen bewaard gebleven.
Waarom hamer ik er dan steeds zo op dat het belangrijk is om allereerst naar de oude bronnen te kijken voor informatie over de Goden? Zijn wij dan niet net zo goed vrij om nieuwe mythologie te maken?
Ja en nee.
Ja, want mythologie moet relevant zijn voor de tijd waarin we leven.
En nee, want we weten eigenlijk nauwelijks waar we het over hebben als we over de oude Goden praten. Het grote verschil tussen ons en de oude Heidenen is dat wij niet meer in een levende traditie staan, maar aan het proberen zijn om met een paar stenen uit een oude ruïne een beeld te vormen. De oude Heidenen kenden hun Goden ontzettend goed. Ze wisten precies wat Hun voorkeuren en aversies waren. En Iedereen wist waaraan een Godheid herkend kon worden, hoe Zij zich gedroegen, wat voor dingen Zij wel of niet zouden zeggen. Ik zeg dit met zoveel zekerheid, omdat dit precies zo is in de nu nog levende polytheïstische tradities. Dus als in oude heidense tijden iemand een ontmoeting met een Godheid had, dat was er een compleet referentiekader om de ervaring aan te toetsen. En een hele community van gelovigen en priesters om de ervaring ‘langs de lat te leggen’ en te bepalen hoe betrouwbaar de informatie was. Net zoals dat nu nog steeds gebeurd in India, Taiwan, Afrika, etc.
Vanuit zo’n schatkamer aan kennis kunnen heel goed nieuwe verhalen ontstaan, op basis van wat mensen in echte ontmoetingen met hun Goden beleefd hebben. Maar wij moderne heidenen hebben zulke kennis niet. We zijn net weer begonnen met de brokstukken van de religie bij elkaar te vegen. Wij hebben nauwelijks handvatten om te weten of wij werkelijk contact hebben met een bepaalde Godheid. En op zo’n wankele basis nieuwe verhalen de wereld in sturen is nogal twijfelachtig.
Westerlingen zijn net weer aan het leren om contact te maken met de niet-dagelijkse werkelijkheid. En de meesten van ons (wij allemaal?) gedragen ons daar nog steeds als een verwonderd kind in een snoepwinkel, waar ook vergiftige pillen verkocht worden. Dus terughoudendheid en vooral ook bescheidenheid zijn wel zo verstandig. Maar helaas vinden veel mensen zichzelf zo bijzonder omdat ze een beetje kunnen trancereizen en/of contact met spirits kunnen maken, dat ze in een egotrip terecht komen.
Ik pleit ervoor om, voordat we nieuwe mythologie maken, eerst weer een stevige basis te bouwen met elkaar. Door vooral de oude bronnen te bestuderen en zoveel mogelijk te leren van archeologische vondsten. En ook door een community te vormen waarin het normaal is om ‘bovennatuurlijke’ ervaringen met elkaar te delen. Maar dat laatste dan wel graag op een gestructureerde manier.
We hebben er niks aan als iemand een ervaring deelt en er vervolgens allemaal mensen net doen of ze hetzelfde hebben meegemaakt, om vooral ook indruk te maken en er bij te horen. We moeten ook vermijden dat mensen hun ervaring niet meer durven te delen omdat het afwijkend is van de ervaringen van anderen. Als we vrijuit, onafhankelijk van elkaar, eerlijk en open onze persoonlijke gnosis met elkaar kunnen vergelijken, dan kunnen we weer een kennisbank opbouwen over de Goden. En vanuit die basis, oude bronnen samen met gedeelde ervaringen, zal vanzelf nieuwe mythologie ontstaan. Mythologie die breed wordt gedragen binnen de community.
ความคิดเห็น